วันก่อนหน้าที่จะถ่ายวิดิโอโยคะ กลั๊วกลัว กลัวเวลาที่คิดว่าจะต้องทำอะไรบ้าง มันเยอะมันดูยุ่งยาก แต่อาศัยว่าฝึกบ่อยจากการฝึกโยคะนี่แหละเลยรอดมาได้
โยคะสอนไว้ ทำทีละลมหายใจ…
ทุกวันนี้ฝึกโยคะเป้าหมายด้านร่างกายก็มีบ้างตามสมควร อยากแข็งแรงเดินเหินสะดวก(และสวยสดใส อุอุ) ตลอดชีวิตและอยากฝึกให้มันข้ามขีดจำกัดร่างกายตัวเองทีละนิดทุกวัน
แต่เหตุผลหลักอีกอย่างที่ฝึกคือเพื่อรักษาและพัฒนาจิตใจตัวเองให้แข็งแรง เพราะรู้ตัวดีว่าไม่ได้มาจากพื้นฐานใจที่เข้มแข็ง และใจที่ไม่เข้มแข็งเป็นอุปสรรคในการใช้ชีวิตหลายอย่าง
ดังนั้นเพื่อให้เราสามารถทำงานได้ตามเป้าหมาย และใช้ชีวิตได้อย่างสุขสบายทางใจ การก่อร่างสร้างใจให้เข้มแข็งมากขึ้นจึงเป็นเรื่องจำเป็น
คิดเล่นๆ ว่าถ้าเป็นคนที่คิดมากชีวิตจะเหนื่อยขนาดไหน
ทำอะไร พูดอะไรก็ต้องคอยคิดว่าคนอื่นเค้าจะคิดกับเรายังไง ใครพูดอะไรมาก็เก็บมาคิดเก็บมาเสียใจ เก็บมาวิตกกังวล อดีตเคยทำอะไรผิดพลาดไปก็ยังวนกลับมาซ้ำเติมตัวเอง ขยับทำอะไรแต่ละทีก็ต้องคอยอธิบายให้คนอื่นฟัง กลัวและกังวลกับความคิดคนอื่น
เมื่อก่อนกวางก็เคยเป็นนะ เป็นมนุษย์สุดแสนเซ้นซิทีฟ ใจบาง กระทบง่าย ช้ำง่าย แฟนเล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนเค้าจะพูดจะเตือนอะไรกวางทีต้องระวังคำพูดมากๆ เพราะเป็นคนรับคำติไม่ค่อยได้ พอได้ยินจะเสียใจเป็นวันๆ เลย เรียกว่าจะคุยกับกวางทีต้องใช้หลักจิตวิทยาล้านแปด
แล้วจิตใจที่เป็นแบบนั้นมันทุกข์นะ มันไม่เบา ไม่สบายเลย มันหนั๊กกกกหนักตลอดเวลา เหมือนเราแบกอะไรหนักๆ เอาไว้ไม่ยอมวางสักที
จนวันที่เราตัดสินใจว่าไม่เอาแล้ว ไม่อยากอยู่กับใจที่ไม่สบายแบบนี้อีกแล้ว ก็ถึงเริ่มฝึกใจตัวเอง
ตอนเริ่มก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมาก หวังแค่อยากใช้ชีวิตให้มันปกติสุข มีจิตใจที่เป็นปกติ ไม่ทุกข์ง่ายสุขยากฟุ้งซ่านมากมายเหมือนที่ผ่านมา
พอเราทำไปเรื่อยๆ แบบไม่ได้คิดไม่ได้คาดหวังอะไร หนทางมันก็ค่อยๆ ชัดขึ้นเอง มันก็มีทางไปต่อเอง แล้วผลของการฝึกมันก็ค่อยๆ เกิดขึ้น
ทุกวันนี้เรื่องทุกข์ใจก็ยังมีเหมือนเดิม ปัญหาก็ยังเป็นเรื่องเดิมๆ แต่จากเมื่อก่อนที่ทุกข์มากถึงมากที่สุด วันนี้มองมันก็เฉยๆ คิดได้แต่ว่าเออ เราเคยร้องไห้กับเรื่องแบบนี้เสียมากมายเนอะ
วันนี้ใจมันสบายๆ ไม่หนักเลย บางทีรับมาก็ไม่ถือไว้ มันวางเอง วางแบบเหมือนผ่านมือวั๊บหายไปเลย เพราะใจมันไม่ชอบหนักแบบนั้นแล้ว มันรู้แล้วมันก็ไม่อยากถืออีก
ทุกวันนี้พอเจอเรื่องทุกข์ก็สะบัดบ๊อบหนีออกไปเที่ยวค่ะ อยู่ให้ทุกข์ทำไม ชีวิตสั้นนะ สบายใจอะไรก็ทำเถอะ หนักมากนักก็โยนมันทิ้งไป ถึงเราไม่ทำอะไรโลกมันก็ดำเนินไปของมันอยู่ดี
แม้แต่คนที่เรารักถึงเค้าจะทุกข์เราก็ช่วยเค้าได้แค่เท่าที่เราทำได้ ไม่ต้องเอาใจไปผูกไปทุกข์เป็นเพื่อนเค้า มันไม่ดีกับใครเลย
แต่กว่าจะทำแบบนี้ได้ ก็ต้องฝึกใจให้มันเข้มแข็งขึ้นให้ได้ก่อน พอใจมันเข้มแข็งและมีสติกำกับมันก็มีความสามารถเพิ่มขึ้นอีกมากมาย เหมือนติดอาวุธให้ใจตัวเองก็ไม่ปาน
คนอื่นฝึกเพราะอะไรไม่รู้ แต่กวางไม่ฝึกไม่ได้เพราะรู้แล้วว่าใจที่อ่อนแอนั้นช่วยใครไม่ได้ จะช่วยตัวเองก็ยังไม่ได้เลย