รูปเก่าเล่าใหม่

ใครไม่รู้เคยพูดไว้ว่า อย่างเวลาที่เรานึกถึงคนที่เรารักหรือชื่นชมสักคนหนึ่ง เราแทบไม่เคยนึกเลยว่าเค้ามีสิวมั้ย เค้าอ้วนมั้ย เค้าผอมมั้ย เค้าแต่งตัวดีมั้ย หรือเค้าจะรูปร่างหน้าตาเป็นแบบพิมพ์นิยมยังไง เราชื่มชมเค้า เรารักเค้าเพราะมันคือเค้า โดยไม่ได้สนใจสิ่งภายนอกเหล่านั้นเลย

กับคนอื่นเรายังให้ความรักแบบนั้นได้ แล้วทำไมเราถึงจะรักตัวเราเองแบบนั้นบ้างไม่ได้ แน่นอนว่าการจะรักตัวเองก็อาศัยการเรียนรู้และทำบ่อยๆ เหมือนกัน

มีพี่คนนึงที่เวลามาเรียนในคลาสหันไปทีไรจะเจอพี่ยิ้มให้ตัวเองในกระจกตลอด เราเห็นก็จะยิ้มตามบ่อยๆ มันดูแล้วมีความสุข พอมาถามหลังคลาสพี่แกก็จะบอกว่า พี่จะคิดว่าพี่สวย มาฝึกโยคะก็คือมาให้ความรักและกำลังใจตัวเองวันละหนึ่งชั่วโมง คือเราว่ามันดีมาก ได้รับรอยยิ้มจากคนอื่นเรายังดีใจ นี่ได้รับรอยยิ้มจากตัวเราเอง มันน่าชื่นใจนะ

กวางเองก็อยู่ในช่วงเรียนรู้เรื่องนี้เหมือนกัน ค่อยๆ ก้าวไปด้วยกันนะคะ