ออกกำลังกายมาสิบปี เรื่องที่ยากที่สุดและยังคงยากอยู่เสมอของกวางคือการพาตัวเองมาออกกำลังกายนี่ละค่ะ
หลายคนอาจจะเห็นเหมือนกวางขยั๊นขยัน แต่เอาจริงกวางยังไม่ขยันเท่านักเรียนของกวางบางคนเลยค่ะ นักเรียนหลายๆ คนของกวางก็เป็นแรงบันดาลใจในการฝึกให้กวางเหมือนกัน
ทีนี้ตลอดช่วงเวลาสิบปีที่ผ่านมากวางก็ใช้หลากหลายวิธีในการหลอกล่อตัวเองมาฝึกค่ะ เลยอยากจะลองเอามาเล่าให้ฟังเผื่อบางข้ออาจจะเวิร์คกับบางคนก็ได้
1. วางตารางการฝึกล่วงหน้า
วิธีนี้เป็นวิธีที่กวางใช้ต่อเนื่องมาห้าปีแล้ว และมันได้ผลมากสำหรับกวาง คือทุกวันอาทิตย์หรือวันจันทร์ช่วงเช้า กวางจะนั่งแพลนตารางการออกกำลังกายของทั้งสัปดาห์ไว้ล่วงหน้า เขียนไว้เลยว่าวันไหนฝึกอะไรบ้าง เวลากี่โมงถึงกี่โมง ส่วนใหญ่กวางจะวางเผื่อให้เต็มหกวันไว้ก่อน(มีวันพักอย่างน้อย 1 วันเสมอนะคะ) เพราะพอถึงเวลาจริงบางทีเราก็มีเรื่องนู้นเรื่องนี้เข้ามา มันก็จะไม่ค่อยครบหกวันหรอกค่ะ แต่อย่างน้อยมันก็จะไม่หลุดจากที่วางแผนไว้มากนัก
เมื่อก่อนการวางตารางของกวางจะซีเรียสมาก วันนี้ฝึกอันนี้ๆ ก็คือลงประเภทกีฬาเป๊ะ นับเปอร์เซ็นด้วยว่าแต่ละประเภทเราทำได้กี่เปอร์เซ็น แล้วถ้าหลุดจากตารางทีไรจะรู้สึกผิด รู้สึกว่าเราทำได้ไม่ดี แต่ปีหลังๆ นี้กวางผ่อนคลายลงมาก สบายๆ กับตัวเอง ลงตารางแค่หลวมๆ ว่าฝึกอะไร แต่ถ้าทำไม่ได้หรือทำได้ไม่ครบก็จะไม่ว่าตัวเอง บางวันเวลาน้อยก็ปรับคลาสเท่าที่พอมีเวลา พอทำแบบนี้ได้ใจมันก็เบาขึ้น ออกกำลังกายได้มีความสุขมากขึ้น (แต่พักหลังๆ ตั้งแต่ปิดสตูมาเริ่มจะย่อหย่อนแล้วค่ะ ต้องเริ่มกลับมาฟิตละ)
2. เตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างให้พร้อมตั้งแต่คืนก่อนหน้า
พอเรามีตารางออกกำลังกายชัดเจนแล้ว อีกขั้นนึงที่เราทำคือการเตรียมเสื้อผ้า เตรียมเสื่อ เตรียมเปิดวิดิโออันที่ตั้งใจจะฝึกใส่หน้าจอคอมฯ ไว้ให้พร้อม เรียกว่าตื่นปุ๊บล้างหน้าอาบน้ำแล้วฝึกได้เลย (กวางชอบอาบน้ำก่อนฝึก ไม่รู้ใครเป็นมั้ย)
ยิ่งตอนช่วงเช้าที่ถ้าเราช้าแม้แต่นิดเดียว ความอิดออดจะเข้าแทรกตัว จะเริ่มพาเราไหลยืดไม่ยอมฝึก ดังนั้นตื่นปุ๊บต้องทำยังไงก็ได้ให้เรามาถึงเสื่อให้ไวที่สุด แล้วใจมันจะยังงงๆ ยังไม่ตื่นแต่เราพามันมาฝึกเรียบร้อย คือจะบ่นก็ไม่ทันแล้ว แต่บางช่วงก็มีเหมือนกันที่กวางตื่นมาอ่านหนังสือสักสิบหน้าก่อนฝึก บางครั้งก็มีนั่งสมาธิบ้าง เหมือนความรู้สึกมันเปลี่ยนไปเป็นช่วงๆ ก็ต้องคอยสังเกตตัวเองแล้วปรับตารางตามเหมือนกันค่ะ
3. จ่ายค่าคอร์สเรียนระยะยาวไว้
อันนี้เป็นเทคนิคที่กวางใช้ในฐานะนักเรียน กวางชอบจ่ายค่าเรียนคอร์สโยคะของครูที่กวางชอบเอาไว้ค่ะ ส่วนตัวกวางทำแบบนี้มาตลอดสิบปีที่เรียนกับอาจารย์ วิธีนี้เวิร์คสำหรับกวางส่วนนึงอาจจะเพราะเราเป็นคนงกค่ะ พอเราลงเรียนไว้เราจะรู้สึกถึงความถูกผูกมัดด้วยเงิน ยังไงเราก็จะลากตัวเองไปเพราะเราเสียดายตังค์ อันนี้ใครที่นิสัยคล้ายๆ กันต้องลองดูค่ะ ช่วยได้มากเลย
4. เปิดสตูดิโอโยคะ
วิธีนี้คงไม่ใช่สำหรับทุกคน แต่จะบอกว่าอาจารย์ของกวางเองท่านก็เคยพูดประโยคว่า “อย่าคิดว่าชั้นมาสอนโยคะเพื่อพวกเธอนะ ฮึ๊ ชั้นสอนเพื่อตัวชั้นเองต่างหาก” กวางนี่ชอบมากเลย อาจารย์ของกวางท่านเป็นคนตลกและตัวท่านเองก็เปิดสตูโยคะเพื่อบังคับตัวเองให้มาฝึกเหมือนกัน ยิ่งมีนักเรียนที่รอเรามาสอนอยู่ ไม่ว่าจะขี้เกียจแค่ไหน ความรับผิดชอบที่ค้ำคอก็จะพาเราให้มาสอนจนได้ ซึ่งวิธีนี้ก็เป็นวิธีที่กวางใช้ แล้วยิ่งเราชอบสอนแบบฝึกไปพร้อมนักเรียนด้วย พอมาสอนเราก็เหมือนได้มาฝึกด้วยตลอดค่ะ
5. ตอบคำถาม WHY ของตัวเองให้ชัด
อีกวิธีนึงที่กวางใช้คือการคุยกับตัวเองเรื่องนี้ค่ะ คุยให้จบว่าเป้าหมายการฝึกที่แท้จริงของเราคืออะไร เราอยากได้อะไรกันแน่ อย่างกวางเองชอบและสนใจเรื่องสุขภาพมาตั้งแต่เด็กๆ พอนึกย้อนกลับไปก็จำได้ว่าเราชอบอ่านนิตยสารชีวจิต อ่านหนังสือเจ้าหญิงผลไม้เจ้าชายผัก แล้วยิ่งเราทั้งศึกษาและปฏิบัติด้วยตัวเอง เราก็ยิ่งชัดเจนกับตัวเองว่าโยคะนี่แหละดี โยคะนี่แหละที่ช่วยเราได้ มันเกิดเป็นความมั่นใจ ดังนั้นคำตอบของกวางจะชัดมากว่าเราทำมันเพื่ออะไร
เป้าหมายของกวางคือการมีสุขภาพกายใจที่ดี เดินเหินคล่องแคล่วจนแก่ กวางไม่อยากตายจากโรคภัยแต่อยากตายแบบหลับไป ดังนั้นกวางก็จะออกกำลังกายเพื่อพาตัวเองไปสู่เป้าหมายนั้น และแน่นอนชีวิตไม่มีความแน่นอน กวางก็ภาวนาเผื่อไว้ด้วย 555 เผื่อมันผิดพลาดอย่างน้อยเราก็ทำดีที่สุดแล้ว อย่างน้อยเราจะไม่เสียใจกับตัวเองว่า “รู้งี้วันนั้นชั้น…” ถ้าทำดีที่สุดแล้วเราจะตอบตัวเองได้ มันสบายใจน่ะค่ะ
6. พอใจเริ่มงอแง ให้พูดประโยคเด็ดกับมัน
พอฝึกโยคะมาหลายปี กวางก็จะมีลูกล่อลูกชนกับใจตัวเองมากขึ้น มีประโยคเด็ดๆ หลายประโยคที่กวางใช้กับใจตัวเองบ่อยๆ เช่น
แกไม่เคยเสียใจเลยสักครั้งนะที่มาฝึก (เรื่องจริง)
อย่ายอมแพ้จิตใจฝ่ายต่ำให้มันมากนัก (อันนี้ได้จากอาจารย์)
เรื่องแค่นี้แกยังทำไม่ได้ เรื่องอื่นแกจะทำได้ยังไง (โหมดโหด)
ซึ่งประโยคพวกนี้เราก็เก็บๆ มาจากประสบการณ์ของตัวเอง มันจะยิ่งมีผลมากถ้ามันเป็นประโยคที่ตรงกับจริตและช่วยดัดนิสัยเรา ก็ต้องลองสังเกตกันดูค่ะ
7. ขยายประโยชน์ของการฝึกโยคะที่เราได้รับให้มันใหญ่ขึ้น
เรื่องนึงที่กวางสังเกตตัวเองได้ชัดมากทุกครั้งที่กวางฝึกโยคะจบคือ กวางรู้สึกมีพลัง เมื่อก่อนเลยตอนช่วงแรกๆ ที่กวางเริ่มฝึกโยคะ กวางเป็นคนที่จิตตกง่ายมาก ฟ้ามืดก็เศร้า เจอเรื่องไม่ดีนิดหน่อยก็เศร้า จิตใจมันอ่อนแอเพราะมันไม่เคยฝึก แต่ทั้งๆ อย่างนั้นกวางก็พาตัวเองกลับมาฝึกตลอด
เพราะทุกครั้งที่ฝึกเสร็จกวางรู้สึกได้ว่าจิตใจมันดีขึ้น มันรู้สึกเข้มแข็งขึ้น แม้จะยังไม่มาก แต่อย่างน้อยมันดีขึ้นกว่าก่อนฝึก แล้วเป็นยังงี้ทุกครั้งที่ฝึกเสร็จ ถึงบางครั้งจะฝึกไม่จบก็ยังรู้สึกดีมากกว่าตอนที่ไม่ฝึกเลย เหมือนมันค่อยๆ ฝึกเอาชนะใจตัวเองได้ วันละนิดๆ แล้วโดยไม่รู้ตัวจิตใจมันก็ค่อยๆ เข้มแข็งขึ้นด้วย
แล้วเราก็สังเกตว่าเราทำงานต่างๆ ได้ดีขึ้น มีประสิทธิภาพในการทำงานที่ดีขึ้น ทั้งปริมาณงานและคุณภาพของใจในระหว่างทำงาน พอประโยชน์ที่เราได้รับมันชัดเจน เราก็เลยบังคับตัวเองมาฝึกได้ตลอด
อาจารย์ของกวางท่านเคยเปรียบเปรยว่าการฝึกโยคะของเราก็เหมือนการว่ายทวนกระแสน้ำของกาลเวลา แล้วเมื่อไหร่ที่เราหยุดว่ายเราก็จะไหลไปตามกระแสน้ำนั้น แก่ไปตามวัยเหมือนที่ใครๆ เค้าก็เป็นกัน ดังนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะถ้ามันง่ายใครๆ เค้าก็คงทำกันไปหมดแล้ว
แต่สิ่งที่มันง่ายขึ้นตามกาลเวลา ก็คือเราชินกับการดูตารางมากขึ้น เรามีที่ประจำในการปูเสื่อ เรามีชุดเก่งของเราในการฝึก เรามีวิดิโอที่เราเล่นประจำ (สลับไปเรื่อยๆ) เรามีหลายๆ อย่างที่ง่ายขึ้นกว่าตอนเริ่มฝึกใหม่ๆ แม้การสู้กับใจจะยังยากเหมือนเดิม แต่เพราะมันยากมันจึงเป็นสิ่งที่มีคุณค่า และสิ่งที่จะพาเราทวนกระแสน้ำแห่งกาลเวลานี้ไปได้ก็คือ “วินัยของตัวเราคนเดียวเท่านั้น”
ถ้าวันนี้ยังไม่มี เราก็ค่อยๆ สร้าง ค่อยๆ พัฒนาไป คนที่เก่งตั้งแต่ครั้งแรกคงไม่มี เพราะคนแบบนั้นไม่น่าจะใช่คน 555 แต่เราเป็นคนธรรมดา ก็ไปแบบคนธรรมดา ล้มบ้าง ลุกบ้าง คลุกคลานกันไป ไม่เป็นไรค่ะเพื่อนเยอะ ค่อยๆ ไปด้วยกันนะคะ
ปล.ใครมีเคล็ดลับอะไรดีๆ เล่าให้กวางฟังบ้างนะคะ