ใจหนอใจ ทำไมดื้อจัง 🎶

หนึ่งปีที่ผ่านมาเป็นปีที่กวางเริ่มจริงจังกับการฝึกโยคะเองที่บ้านมากขึ้น เพราะก่อนหน้านี้มีแต่สอนในคลาส หรืออาศัยไปเรียนกับครูคนอื่นเพื่อที่จะให้ตัวเองได้ฝึก

การจะฝึกเองได้สำหรับกวางไม่ใช่เรื่องง่ายเลย และถึงแม้กวางจะฝึกโยคะมาแล้วหลายปี แต่พอเริ่มฝึกเองที่บ้าน ก็ยอมรับเลยว่าการจะลากตัวเองให้ฝึกได้ในแต่ละครั้งนั้นมันไม่เคยง่ายขึ้นเลย (และคิดว่ามันก็คงจะยากแบบนี้ตลอดไป 😂)

การต้องต่อสู้กับใจตัวเองเมื่อเผชิญกับการฝึกมันเหมือนเจอศึกหนักเกือบทุกครั้ง แบบว่าถ้าดวงใจมันมีขา ก็คงแทบจะลากขามันลงจากเตียง แล้วมันก็เอาเล็บคมๆ จิกเกาะเตียงเอาไว้แน่นๆ สภาพคงเหมือนแมวที่บ้านเวลานอนอยู่แล้วโดนลากมากอด มันเป็นความรู้สึกแบบนั้นเกือบทุกวันเลย

แต่ที่น่าประหลาดใจคือใจดวงเดียวกันนี้กลับเผชิญเรื่องต่างๆ ในชีวิตได้ง่ายขึ้น มันเข้มแข็งมากขึ้น ปล่อยวางมากขึ้น หัวเราะได้บ่อยขึ้น มันเบาขึ้นไม่เหมือนกับใจหนักๆ ที่เคยเป็นมาตลอดชีวิตของกวาง คือมันดีขึ้นจริงๆ นะ

ทั้งๆ อย่างนั้นแล้ว ทำไมพอฝึกโยคะทีไรมันฝื้นนน ฝืน หรือการฝึกเองมันคงยากมากจริงๆ ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะว่ากวางเป็นคนที่มีวินัยต่ำมาแต่ไหนแต่ไรด้วย

แล้วพอรู้ว่าใจเรามันดื้อด้านแบบนี้ก็เริ่มรู้จักที่จะมีลูกล่อลูกชนเวลาที่จะจัดการกับมัน เริ่มเรียนรู้ว่าจะตอบมันยังไงเวลาที่ใจมันมีข้ออ้างต่างๆ

ร้อน → ถ้าอากาศร้อนก็เปิดแอร์เลยจ้า

เจ็บตรงนู้น ปวดตรงนี้ → ก็ไม่ต้องเล่นส่วนนั้น เว้นท่าเอา ปรับท่าเอาสิ ไม่ใช่ข้ออ้างป่ะแก

ขี้เกียจด้วยเหตุผลล้านแปด →
– กระโดดลุกจากเตียงเลย เปิดเพลงมันๆ เพลงบรรเลงเบาๆ ที่เปิดตามสตูโยคะทั่วไป เอาไม่อยู่ค่ะ ใจมันดิ้นแรง ต้องเบี่ยงความสนใจมัน
– นอนท่องตารางของวันให้มันฟัง ให้มันรู้ว่าถ้าเอ็งไม่ลุกตอนนี้ก็คืออดแล้วนะ ลุกๆๆๆๆ
– นึกถึงคำพูดอาจารย์ “อย่ายอมแพ้จิตใจฝ่ายต่ำให้มันมากนัก”
– หื้อ ทีตอนนั่งดูซีรีส์เกาหลีละนั่งได้เป็นเจ็ดแปดชั่วโมง แต่มาฝึกโยคะแค่ชั่วโมงนิดๆ ละทำมาลีลา
– (มาตรการสุดท้ายต้องเชือดนิ่มๆ) ด่ามันแบบผู้ดี “เรื่องแค่นี้แกยังทำไม่ได้ แล้วเรื่องอื่นจะทำได้ยังไง”
– สู้ หายใจ หายใจ หายใจ

สารพัดเล่ห์กลที่จะเอามาใช้คุยกับใจตอนที่มันดื้อดึงขัดขืน หือ มันแสบสะเด็ดจริงๆ

แม้แต่ตอนที่ไปออกกำลังกายตามคลาสอื่นๆ กวางก็จะชอบทำใจเบลอๆ แบบไม่ต้องคิดว่ากำลังจะเจอกับอะไร ทำเบลอๆขับรถออกจากบ้านแล้วเดินขึ้นสตูไปเลย รู้ตัวอีกทีคืออยู่ในคลาสแล้วจ้า ไปไหนไม่ได้แล้ว

เอาจริงๆ นะคะ การออกกำลังกายเนี่ยมันไม่ง่ายหรอก แต่ผลลัพธ์ที่ได้มันคุ้มค่านะ ท่องคำอาจารย์ไว้ “ของดีมันไม่เคยได้มาง่ายๆ เพราะถ้ามันง่ายใครๆ เขาก็ทำได้กันหมดแล้วสิ”

บอกตัวเอง สู้ๆ แล้วเดินต่อไปค่ะ

Leave a Comment

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

Scroll to Top
Scroll to Top