จริงๆ ก็อยากจะยืนพื้นเล่นอะไรสักอย่าง แต่ครูก็ขี้เบื่อเกินจะทนทาน แถมไม่ได้สอนนานๆ ก็กลัวร่างกายจะลืมเมมโมรี่เหล่านั้น อนาคตถ้าสตูใหญ่ขึ้น หาคนมาช่วยสอนพื้นฐานได้ ก็อยากจะไปสอนคลาสสนุกๆ โหดๆ เพิ่มอีกสักวัน (ฝันเฟื่องสุดๆ) ตอนนี้ก็เน้นสร้างพื้นฐานร่างกายนักเรียนไปก่อน
เพราะสมัยเรียนกวางถือว่าตัวเองโชคดีที่ไม่มีครูคนไหนกดดัน ปล่อยให้เราฝึกพื้นฐานเต็มที่อยู่เป็นปี จนร่างกายเราดี ตัวเราสบาย แล้วค่อยมาพัฒนาไปวินยาสะ ไปพาวเวอร์ ไปอีกสารพัดที่เลอะเทอะอยู่ทุกวันนี้ ฮาาา
เราก็เลยได้เรียนรู้ว่าในการฝึกโยคะเราจะเลือกอยู่ตรงไหนก็ได้ จะขึ้นไปแอดวานซ์ก็ได้จะลงมาพื้นฐานก็ได้ วันไหนเหนื่อยก็เบาๆ มีแรงก็เน้นหนักๆ ไม่มีอะไรดีกว่าหรือแย่กว่ากัน เพราะเป้าหมายของเราคือการได้ฝึก แค่กางเสื่อออก ฝึกสุริยนมัสการสักหกรอบก็บรรลุเป้าหมายแล้ว ที่เหลือคือกำไรสำหรับร่างกายทั้งนั้น ไปสบายๆ ไม่กดดันตัวเอง เพราะกวางตั้งใจจะฝึกทั้งชีวิตอยู่แล้ว ดังนั้นข้อสำคัญคือ “ห้ามให้ตัวเองเบื่อ”
เลยเป็นเหตุผลให้กวางต้องเรียนหลายอย่าง คลุมให้กว้างให้เยอะที่สุด ไม่งั้นดึงตัวเองให้อยู่ตรงนี้ไม่ได้ ขี้เบื่อมากกกก ใครรักที่จะฝึกเพื่อสุขภาพจริงๆ ไม่เน้นท่ายากท่าโชว์ (เล่นบ้างตามวาระแต่ไม่เน้น) เน้นความสนุก (แต่มีสาระ) เน้นองค์รวมของร่างกาย ความแข็งแรง และความงามก็อยู่ด้วยกันนานๆ แล้วพัฒนาไปด้วยกันนะคะ รับรองไม่เบื่อแน่นอน
วันนี้ฟิ๊นฟิน หลับสบายแน่เลย