หลายๆ ครั้งก็จะมองเห็นข้างในตัวเองที่ร้อนพรึ่บพรั่บ บางทีก็หัวเสียมากกับเรื่องเล็กน้อยที่ไม่มีสาระ ทรมานใจเพราะไฟที่มันโหมตอนโกรธอยู่บ่อยๆ เวลาที่เป็นแบบนี้ก็จะทำอะไรไม่ได้นอกจากคอยนั่งดูมันไป
ความจริงมันก็ตลกดีเพราะสาเหตุส่วนหนึ่งก็มาจากการที่เรามีความเอาแต่ใจ และตั้งความหวังกับเรื่องเล็กน้อยแบบแปลกๆ มันก็ย่อมจะโดนขัดใจบ่อยเป็นธรรมดา
บางทีก็มีที่นั่งพับผ้าไป ไฟความโกรธก็โหมกระหน่ำใจไป แต่เพราะตัดสินใจว่า (ถ้าทนไหว) ก็จะอดทนดูมันไปเรื่อยๆ ทีนี้พอพับไปได้สักระยะหนึ่งก็เห็นว่า เออ ไฟในใจมันเบาลง พอพับไปใกล้จะหมดกอง ไฟมันก็หายไปแล้ว ก็เลยได้เห็นว่าความโกรธมันมาแล้วมันก็ไปของมันเองเนอะ บางทีปล่อยมันไว้เฉยๆ ไม่ต้องสนองมันบ้างก็คงจะดี