คีตะก็เหมือนกับโยคะที่การจำท่าได้ไม่ได้ช่วยให้คุณเป็นครูที่ดีได้ การจะสอน แม้กระทั่งการสอนตัวเอง จำเป็นต้องมีความเข้าใจและเข้าถึงศาสตร์ๆนั้นในระดับหนึ่งจึงจะทำได้ ระดับหนึ่งที่ว่านี่ก็ไม่ได้มีมาตรวัดตายตัวว่าเมื่อไหร่เราถึงจะพร้อม แต่มันเป็นความเข้าใจจากภายในซึ่งเจ้าตัวจะรู้ได้ด้วยตัวเอง
เนื่องจากโยคะเป็นศาสตร์ที่กึ่งทางโลกและกึ่งทางธรรม การเข้าใจเพียงทางโลกจึงทำให้เห็นมิติของโยคะแค่เพียงส่วนหนึ่ง แต่เมื่อเรามีความเข้าใจทางธรรมเพิ่มขึ้น ความเข้าใจในโยคะก็จะลึกซึ้งขึ้นตามลำดับ
และในทางธรรมเราไม่ได้มีอรหันต์มิเตอร์ (อาจารย์ชอบแซวคำนี้) ที่จะวัดความเข้าใจเราได้เหมือนทางโลก ดังนั้นตราบใดที่ยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ กวางก็จะขอฝากตัวเป็นศิษย์ของครูรุ่นพี่ต่อไปค่ะ
ปล. ตอนเริ่มเรียนแค่จะเอาเท้าแตะราวบนก็ว่ายากแล้วค่ะ แต่ตอนนี้ก็อย่างที่เห็น ถ้าได้ราวที่สูงกว่านี้ก็คงจะดีไม่น้อย ถ่ายติดแม่บ้านคนสวยมาด้วย ขอบคุณครูพี่แจงสำหรับรูปค่ะ