ในโยคะเอง ท่าง่ายๆที่ดูน่าเบื่อนี่แหละที่เป็นสิ่งที่เราต้องหมั่นฝึกฝน หลายคนชอบที่จะเรียนท่ายากเพราะเข้าใจผิดไปว่าดีว่าเป็นของจำเป็น จนบางครั้งละเลยหรือมองข้ามขั้นพื้นฐานไปเสียหมด
หากเราฝึกอย่างเข้าใจเราจะเห็นเลยว่าท่าพื้นฐานเหล่านี้แท้จริงแล้วในความง่ายนั้นมีความละเอียดและซับซ้อนอยู่ ยิ่งเราฝึกมากขึ้นเท่าไหร่รายละเอียดเหล่านั้นก็จะค่อยๆคลี่บานออกให้เราได้เห็นมากขึ้นเท่านั้น เป็นการเรียนรู้จักร่างกายที่ละเอียดลึกซึ้ง เป็นความอัศจรรย์ที่แม้แต่กวางเองก็ต้องทึ่งทุกครั้งที่ได้ฝึกเอง
กวางค้นพบเรื่องใหม่ๆทุกครั้งจากการฝึกท่าพื้นฐานเดิมๆนี่แหละค่ะ
ท่าภุสามาโกณาสนะเป็นท่าเปิดสะโพกที่ได้ผลดีที่สุดสำหรับกวาง จากเมื่อห้าปีที่แล้วที่หลังของกวางตั้งตรงแหน่วจนแทบจะเอนไปด้านหลังด้วยซ้ำ กวางเห็นความเปลี่ยนแปลงจากมือเดินไปข้างหน้าได้ไกลขึ้น ศอกเริ่มวางที่พื้นได้ จนวันนี้ที่หน้าผากแตะถึงพื้น ยิ่งถ้าวันไหนวอร์มร่างกายดีท้องก็ลงไปแตะพื้นได้เหมือนกัน สิ่งสุดท้ายที่ท่านี้จะพาไปถึงคือเราสามารถโยกตัวมาด้านหน้าแล้วพลิกคว่ำสะโพก จนขากวาดไปด้านหลังได้ ซึ่งต้องอาศัยสะโพกที่เปิดจนสุด
แน่นอนว่ากล้ามเนื้อหลายส่วนก็มีผลกับการเปิดสะโพกเหมือนกัน ก็คงต้องค่อยๆเปิดกล้ามเนื้อเหล่านั้นพร้อมกันไป
แต่นั่นแหละค่ะ แท้จริงแล้วโยคะก็คือกระบวนการ ต่อให้เราไม่สามารถลงท่านี้ได้เลย แต่ความเป็นโยคะมันจบในตัวแล้ว หากกายและจิตเราผสานเป็นหนึ่งเดียว เราจะถึงซึ่งความเป็นโยคะโดยที่ศอกไม่จำเป็นต้องวางถึงพื้นด้วยซ้ำ ในการฝึกโยคะท่าใดๆจงทำด้วยจิตว่าง ถึงไม่ถึงก็ช่าง เพราะหากทำได้เช่นนั้น นั่นแหละค่ะ คุณถึงซึ่งความเป็นโยคะแล้ว