การเดินทางมาอินเดียถึงจะเป็นการเดินทางมาท่องเที่ยวแต่ก็อดไม่ได้ที่จะตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับวิถีชีวิตของชาวอินเดียกับโยคะ สังเกตว่าคนที่นี่ออกกำลังกายน้อยมาก คิดว่าคงเพราะประชากรโดยส่วนใหญ่ค่อนข้างยากจน ชีวิตยังต้องปากกัดตีนถีบ คนจึงยังไม่เห็นความสำคัญของการออกกำลังกายและสุขภาพ
ได้คุยกับอาจารย์เรื่องนี้นิดหน่อย แกให้ความเห็นว่าคนอินเดียฝึกโยคะน้อยกว่าชาวต่างชาติเสียอีก เพราะเค้ามองเรื่องของโยคะว่าเป็นความฟุ่มเฟือยและเป็นเรื่องของการปล่อยวาง ยิ่งมิติด้านจิตวิญญานของโยคะแล้วนับว่าเป็นเรื่องไกลตัวสำหรับเค้ามากทีเดียว ดังนั้นโยคะในอินเดียนอกจากจะกระจุกอยู่แค่ในเมืองดังๆไม่กี่เมืองอย่างเช่น Rishikesh หรือ Mysore แล้ว ยังจำกัดอยู่ในอาชรามซึ่งมีนักบวชในศาสนาฮินดูเป็นผู้ฝึกปฏิบัติ
จะว่าไปก็คล้ายๆกับมวยไทยช่วงก่อนที่จะเป็นกระแส ก่อนหน้านั้นมวยไทยทั้งๆที่เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในกีฬาที่เป็นศิลปะของชาติแต่ก็ไม่ได้มีการฝึกกันแพร่หลาย เทียบกับทุกวันนี้ที่มวยไทยได้รับการยอมรับในฐานะการออกกำลังกายของคนรุ่นใหม่อย่างหนึ่ง
โยคะไม่ว่าจะเป็นโยคะแบบไหนก็ดีทั้งนั้น ขอเพียงเราเริ่มฝึกและหัดสังเกตร่างกายไปเรื่อยๆ หนทางจะค่อยๆเปิดออกให้กับเราเอง เพราะทุกการฝึกฝนคือการเดินทาง และคุณค่าของมันก็ยิ่งใหญ่กว่าจุดหมายปลายทางมากมายนัก