บาดเจ็บจนได้

อยากแชร์ประสบการณ์ความเจ็บปวดที่เกิดจากการออกกำลังเกินขนาดและการละเลยที่จะดูแลอาการบาดเจ็บตั้งแต่เนิ่นๆค่ะ หลายคนอาจจะสงสัยว่าเป็นครูโยคะเจ็บได้ไง บอกกันตรงนี้เลย “กวางโดนฉีกขาคร่าาา” โดนสองข้างเลยในเวลาไล่เลี่ยกัน (หนูไม่โกรธเฮียนะ บอกก่อนเผื่อเฮียมาอ่าน) พาร์ทเนอร์ที่จับให้ตัวใหญ่กว่ากวางค่อนข้างมาก น้ำหนักที่ลงเลยพรวดมาทำเอาได้ยินเสียงปึ๊ดเบาๆเลยค่ะ เจ็บแล้วตอนนั้นก็ยังเด็กไม่ได้ใส่ใจดูแล คิดว่ามันจะหายเอง ทิ้งไว้จนเรื้อรังพอมาเป็นครูก็ยังเป็นๆหายๆ

จนกระทั่งเราเริ่มใช้ร่างกายมากขึ้นแล้วมันเจ็บมากขึ้น ตอนแรกยังไม่มีความคิดเรื่องหยุดซ้อมเลยค่ะ(หยิกตัวเอง) แล้วเผอิญได้ไปดูซีรีส์เรื่องบัลเล่ต์เรื่องนึง จึงได้เห็นว่านักบัลเล่ต์อายุน้อยๆก็ยังบาดเจ็บจากการใช้ร่างกายเยอะ และสิ่งที่ทุกคนทำคือหยุดเล่นเพื่อให้อาการดีขึ้นก่อน เลยได้ฉุกคิดว่าคงต้องหยุดจริงๆแล้วสิ

โดยส่วนตัวไม่สามารถหยุดยาวได้เนื่องจากยังมีสอน(และยังอยากสอน) แต่ก็จะเว้นท่าที่ไปเพิ่มการอักเสบบริเวณนั้นไว้สักระยะนึง และเน้นยืดท่าเบสิก คาดว่าราวๆสามอาทิตย์น่าจะดีขึ้น ที่กวางเป็นคืออักเสบบริเวณสะโพกซ้าย-ขวา กินพื้นที่ค่อนข้างกว้าง (Piriformis, Tensor Fascia, Gluteus Maximus และ Hamstring) ตอนนี้ก็ทำหลายอย่างค่ะ นวดคลายเบาๆ อัลตร้าซาวด์(กายภาพ) ประคบเย็น ประคบร้อน ฝังเข็ม ครอบแก้ว

กวางโชคดีที่คนรอบๆตัวกรุณาช่วยเหลือรักษาให้ ทั้งหมอผ.อ. หมอนวดฝ่ายอโรคยาโรงพยาบาลเสาไห้ และหมอเจี๊ยบที่น่ารัก ต้องขอขอบคุณผู้คนเหล่านั้นด้วยค่ะ จะพยายามไม่ดื้อมาก อยากหายเหมือนกันค่ะ(เผื่อใครมาอ่าน ขอบคุณจริงๆค่ะ)

กวางเพิ่งเข้าใจคำกล่าวที่ว่า “โยคะคือการเดินทาง” จริงๆตอนที่เจ็บนี่ละค่ะ เพราะกวางไม่สามารถฝึกท่าหลายๆท่าที่กวางชอบได้เลย แม้แต่ท่าพื้นฐานเองก็ทำได้ในระดับนึง แต่มันทำให้กวางเข้าใจ เพราะเมื่อเวลาที่เราต้องเริ่มนับหนึ่งกับร่างกายใหม่ กวางกลับมามีความสุขกับลมหายใจแทน ท่าง่ายๆทุกท่ากวางค้างนานมาก อยู่กับเค้าไปเรื่อยๆไม่รีบเร่ง พอจบท่ากวางก็ไม่ได้รู้สึกว่ากวางบรรลุอะไร กลับรู้สึกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้เรากลับมาเจอกันอีกนะ เหมือนแรกเริ่มที่ทำความรู้จักโยคะใหม่ๆ

กวางกังวลบ้างแต่เชื่อว่ามันหายได้ แล้วการเจ็บครั้งนี้สอนกวางหลายอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องความอดทน ฝึกตนเองให้รู้จักรอคอย สิ่งที่เรายังไม่สมควรได้มันก็จะยังไม่มา เมื่อไหร่ที่ร่างกายและจิตใจเราพร้อม ตราบที่เรายังไม่ละความเพียรสิ่งนั้นต้องมาถึงเราสักวันหนึ่ง จนกว่าจะถึงวันนั้นกวางก็จะเดินต่อไป(พร้อมพักเป็นระยะ)

ปล.วันนี้แอบฝึกอัษฎางคโยคะไปหน่อยนึง ชักติดใจอยากเรียนซีรีส์มาตรฐานแบบเต็มๆแล้วสิ หายแล้วต้องไปลองสักตั้ง หมอเจี๊ยบมาอ่านจะถูกดุมั้ยแว๊ ไม่ได้เล่นหนักนะคะ ซอฟต์ๆๆๆ

June 20, 2014

Leave a Comment

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

Scroll to Top
Scroll to Top