ยามเช้าสดชื่น ไปสอนโยคะที่สวนเพิ่งเสร็จกลับมาอยากแชร์สองข้อคิดไว้ให้เตือนสติตัวเอง ใช้ได้ดีในการเล่นโยคะและทุกกีฬาเลยค่ะ
กวางเคยคุยกับแฟนซึ่งปั่นจักรยานจริงจังและศึกษาศาสตร์ด้านการปั่นอย่างลึกซึ้ง สิ่งที่เราค้นพบว่าเหมือนกันในการออกกำลังกายของเราคือ สุดท้ายแล้วมันคือการอยู่กับตัวเอง เหมือนการปฏิบัติธรรม ไม่มีประโยชน์ที่จะไปมองใครหรือเปรียบเทียบกับผู้ใด สุดท้ายแล้วมีเพียงแค่ตัวเรา คอยสังเกต รู้จักร่างกายของเราให้มากขึ้น ให้ลึกซึ้งขึ้นในทุกขณะจิต
ถึงแม้เราจะไม่ได้เล่นกีฬาเดียวกันแต่เราก็มีเป้าหมายเดียวกัน คือรู้จักตัวเองให้มากขึ้น พัฒนาร่างกายและจิตใจของเราให้ดีขึ้นในทุกๆวัน (แต่เมื่อเสาร์ที่แล้วกวางเพิ่งไปถอยจักรยานมินิหมอบคันน่ารักมาเองค่ะ 555 ส่วนเขาก็เล่นสุริยนมัสการที่กวางเคยสอนให้ 6 รอบทุกเช้า)
เพราะโยคะไม่ใช่แค่อาสนะ บางคนเข้าใจผิดว่าจะต้องลงท่านั้นให้ได้ถึงจะเป็นโยคะที่สมบูรณ์ แต่ในขณะที่ลงร่างกายเขาแข็งเกร็ง ลมหายใจขาดห้วง เหล่านี้ก็ขาดจากความเป็นโยคะแล้วสุดท้ายก็จะเป็นได้เพียงคนที่ตัวอ่อนแต่กล้ามเนื้อแข็งเกร็ง ไม่มีความอ่อนนุ่ม
กล้ามเนื้อที่ดีคือแข็งแรง ยืดหยุ่นและมีความทนทาน(อึด) ทั้งนี้ไม่ได้เกี่ยวกับการก้มได้มากหรือการแอ่นหลังได้โค้งใดๆเลย บางคนแอ่นได้แต่ใช้หลังส่วนล่างจนเจ็บสะสมต่อๆกันเป็นเวลานาน สุดท้ายก็นำมาซึ่งความเจ็บป่วย นั่นไม่ใช่สิ่งที่โยคะสอนเลยค่ะ
แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าต้องทำขนาดไหน ประโยคสุดท้ายฝากไว้ในเช้านี้ “หากร่างกายเราไม่รู้สึกสบายแสดงว่าเราทำผิด”
ปล. ไม่ต้องรีบร้อนนะคะ มีเพื่อนร่วมเดินทางอีกเยอะแยะ หนทางแสนไกลค่อยๆไปดีที่สุดค่ะ