แต่ก็คุยกันว่าในความสนุกและสบายใจนั้นมันต้องมีความท้าทายที่จะช่วยผลักดันให้เราเติบโตด้วย ไม่ใช่เป็นการทำไปเรื่อยๆ แต่ต้องขยันที่จะท้าทายตัวเองให้ทำอะไรที่ยากขึ้นกว่าสิ่งที่ตัวเองเคยชิน ต้องไม่หยุดที่จะสังเกตและพัฒนางานของตัวเอง
เพราะเป้าหมายของเราคือเราอยากเก่งขึ้น อย่างกวางเองกวางไม่ได้อยากเก่งขึ้นเพื่อใคร ไม่ใช่เพื่อสมาชิก ไม่ใช่เพื่อตัวเอง และเราไม่ได้อยากเก่งเหมือนไอดอลของเราคนนู้นคนนี้ด้วย แต่เราอยากเก่งขึ้นเพื่อเข้าใกล้อุดมคติของตัวเรา
ครั้งแรกที่กวางเปิดสตูโยคะ ตอนนั้นกวางเด็กมาก เด็กทั้งความคิด และประสบการณ์ มันพอสอนได้แต่แนวทางเรายังไม่ชัดเจน ความเข้าใจเรายังไม่แน่น ไม่ตกผลึก ก็สอนๆ ไปแบบงงๆ เหมือนที่ครูภาษาญี่ปุ่นเคยบอกว่า สอนปีแรกเรายังไม่ใช่ครูหรอก นักเรียนต่างหากที่เป็นครูเรา อาจารย์โยคะของกวางเองก็มักจะสนับสนุนให้นักเรียนลองออกไปสอนฟรีในปีแรกก่อน แกว่าเพื่อสร้างบารมี
พอเปิดสตูรอบสองนี้กวางว่าแนวทางมันชัดเจนกว่าเดิม เรามีการตกผลึกบางอย่างที่พอทำให้รู้ว่าเราต้องการเดินไปทางไหนกันแน่
โยคะในอุดมคติของกวางคือต้นไม้ ไม่ใช่ต้นไม้ใหญ่ที่แข็งขืน และก็ไม่ใช่ต้นไม้เล็กที่อ่อนแอ แต่เป็นต้นไม้ขนาดกลางที่มีทั้งความอ่อนโยนและหนักแน่นอยู่ภายใน มันเป็นรูปแบบโยคะที่กวางตั้งไว้สำหรับตัวเอง มันไม่ใช่จุดที่กวางรู้สึกว่าจะไปถึงได้ง่ายๆ แต่กวางคิดว่าถ้าวันนึงที่เราไปถึงจุดนั้นแล้ว เราคงจะรู้ได้ด้วยตัวเองว่า “อา ในที่สุดเราก็มาถึงแล้วนะ”
วันนั้นคงมาถึงสักวัน