เวลาที่เราเผชิญกับปัญหา “การหนี” มักเป็นทางเลือกที่ง่ายกว่า “การเพิกเฉย” มักใช้พลังใจน้อยกว่าและรู้สึกเจ็บปวดน้อยกว่า แต่บางครั้งการเดินเข้าไปเพื่อรับกระสุนบ้าง แม้รู้ทั้งรู้ว่าจะต้องเจ็บแต่ถ้ามันช่วยแบ่งเบาภาระทางใจของคนบางคนที่เรารักได้ก็อาจจำเป็นต้องทำ
โลกแห่งความจริงไม่ได้สวยงาม ชีวิตไม่ได้ราบรื่นโรยด้วยกลีบดอกไม้ แม้จะไม่ได้พูดเรื่องเหล่านี้ออกไป แต่ก็หวังว่าทุกคนจะเรียนรู้ได้ว่ามันไม่มีหรอกชีวิตคนที่ไม่มีปัญหา
ทุกคนต่างกำลังต่อสู้กับเรื่องราวบางอย่างอยู่ภายใน ทุกคนต่างมีสนามรบของตัวเอง เพราะเราทุกคนล้วนเป็นนักเรียนของชีวิต
ระหว่างทางที่เราเรียนรู้หากเราโชคดีได้เจอเครื่องทุ่นแรงที่ถูกที่เหมาะสม* มันก็จะช่วยเกื้อหนุนให้หนทางที่เราเดินอยู่นั้นไม่ทรมานจนเกินไป เครื่องทุ่นแรงนั้นจะสอนความจริงให้เราหลายข้อ ทุกคำสอนล้วนมีประโยชน์กับชีวิตของเรา
เราบ่มเพาะจิต เราพร่ำสอนใจให้เห็นความจริงนั้นให้ชัดขึ้น ให้ชัดขึ้น ให้ชัดขึ้น
ทางที่มันยาวไกลถ้าเรายังไม่ออกเดินไปมันก็คงยังไกลอยู่เหมือนเดิม แต่ถ้าเราได้เริ่มก้าว แม้จะเป็นเพียงก้าวเล็กๆ ในทุกๆ วัน หนทางมันก็จะค่อยๆ ขยับใกล้ขึ้นมา
บางอย่างอาจจะต้องฝืนใจบ้าง แต่การฝืนใจนั้นเป็นไปเพื่อการขัดเกลาใจตัวเอง เพราะชีวิตไม่ได้แน่นอน และเราเชื่อในคำสอนที่ไม่ให้ประมาทกับชีวิต
จะช่วยผู้อื่นได้ต้องช่วยตัวเองก่อน แต่บางครั้งก็อาจจะต้องช่วยผู้อื่นบ้างแม้จะต้องทำร้ายตัวเองก็ไม่เป็นไร
เพราะเราเข้มแข็งกว่าที่เราคิด แล้วมันก็จะผ่านไป
*เครื่องทุ่นแรง ได้ฟังคำนี้มาจากพี่คนหนึ่งในเพจ รู้สึกตรงจิตตรงใจมาก ขออนุญาตใช้ต่อนะคะ 🙏🏻