หมั่นกวาดขยะในหัวใจของเรา

ครูบาอาจารย์วัดหนองป่าพงเคยเล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนในป่าของวัดเนี่ยสะอาดเรียบร้อยมาก ไม่มีใบไม้หล่นใต้ต้นไม้ให้เห็นสักใบ เพราะพระใช้การกวาดใบไม้ในป่าเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติด้วย แต่ต่อมาต้นไม้มันไม่ยักกะโตเพราะว่าขาดปุ๋ยจากใบไม้ 555 ตอนหลังพระก็เลยเรียนรู้แล้วกวาดแต่ใบไม้ตามถนนและทางเดิน แล้วเหลือใบไม้ในป่าไว้ให้เป็นปุ๋ยแก่ต้นไม้ต่อไป

ชีวิตคนเราก็เช่นกัน สิ่งไหนที่เป็นประโยชน์เราก็เลือกเก็บเอาไว้ ความทรงจำดีๆ คำพูดดีๆที่เป็นแรงผลักให้เราเติบโต ส่วนสิ่งไหนที่เป็นขยะของใจก็หมั่นกวาดออกไปทุกวัน อย่าให้เหลือหมักหมมจนเน่าเหม็นจิตใจของเรา ชีวิตมันสั้น มีความสุขและให้ความรักกับผู้อื่นดีกว่าค่ะ

ธรรมสวัสดี #ห๊ะได้ข่าวมาเรียนโยคะ #ก็อยากเล่าให้ฟังง่ะ

ปล.ตอนเดินออกจากเจดีย์วัดตอนตีหนึ่ง (งานอาจริยบูชาหลวงปู่ชา) เห็นหลวงพี่ที่เดินลิ่วๆไปข้างหน้า หยิบไม้กวาดมากวาดถนนตอนตีหนึ่ง! หลวงพี่ไม่นอนกันเหรอคะ