เมื่อก่อนกวางจะมีปัญหานึงที่รบกวนใจบ่อยๆ คือพอโดนคนอื่นว่าแล้วจะเป็นทุกข์มาก คงเป็นนิสัยที่ไม่ชอบให้ใครเกลียด แล้วลึกๆ ก็คงอยากจะให้คนอื่นชอบเราด้วย พอโดนว่าทีนึงเลยเป็นทุกข์จนวางแทบไม่ลง เคยทุกข์นานสุดคือเกือบปี ไม่ได้คิดตลอดเวลา แต่คิดขึ้นมาทีไรก็ทุกข์ ใจมันปล่อยวางไม่ได้
จนได้เจอพี่ยุ้ย พี่ยุ้ยบวชเป็นแม่ชีอยู่ที่วัดป่าวัดหนึ่งที่กวางไปใช้สถานที่ปลีกวิเวกในบางโอกาส พี่ยุ้ยเข้ามาคุยด้วยแบบตรงไปตรงมา ตั้งคำถามแนวว่าต้องการช่วยปลดล็อคปมใดๆ ก็ตามที่กวางมีอยู่ ถามไปถามมาก็มาถึงเรื่องนิสัยกวาง
กวางก็บอกว่ากวางเป็นคนแบบนี้ๆ (นิสัยที่ไม่ค่อยดีบางอย่างที่ตัวกวางเองลืมไปแล้วจริงๆ) พอพี่ยุ้ยฟังเค้าก็คิดแป๊บนึง แล้วถามกลับมาว่าพี่ดูแล้วกวางไม่น่าใช่คนแบบนั้น ทำไมถึงคิดว่าเราเป็นคนแบบนั้น?
กวาง: ก็มีคนอื่นว่ามาแบบนั้น
พี่ยุ้ย: แล้วเราเป็นคนแบบนั้นจริงรึเปล่า?
กวาง: … (ในใจ: เออ เฮ้ย เราไม่เคยตั้งคำถามเรื่องนี้เลยนี่หว่า!)
ปกติเวลาโดนว่าเรื่องอะไรมากวางจะรับเข้าตัวก่อนเลยว่าโฮ เสียใจ เราเป็นคนแบบนั้นเหรอเนี่ย มันไม่ดีเลย เราไม่น่าเลย คือ จะเชื่อที่คนอื่นบอกว่าเราเป็นแบบนั้นแล้วเสียใจไปเรียบร้อยแล้ว โดยไม่สนใจว่าที่เค้าว่ามามันจริงไม่จริง (ใช่ค่ะ มันฟังดูไม่ค่อยฉลาดแต่เราเป็นแบบนั้นจริงๆ 555) แต่พี่ยุ้ยสอนให้กวางรู้จักตั้งคำถามกับตัวเอง ว่าตัวเราเป็นอย่างที่เค้าว่ามาจริงๆ เหรอ ที่เค้าพูดมานั้นมันถูกต้องแล้วเหรอ
อย่างเช่น กวางจะโดนว่าบ่อยๆ ว่าชอบพูดจาให้คนๆ นึงเสียใจอยู่ตลอด ถ้าเป็นเมื่อก่อนเวลาโดนว่าแบบนี้จะเสียใจและรู้สึกผิดมาก แต่พอเราเริ่มรู้จักตัวเองและมีสติรู้ตัวค่อนข้างบ่อย เราก็จะรู้ว่าทุกครั้งที่เราพูดกับคนๆ นั้นเราจะระมัดระวังคำพูดอยู่เกือบตลอด เพราะเรารู้ว่าเค้าอ่อนไหวง่าย ดังนั้นเราจะค่อนข้างเลือกใช้คำพูดอยู่แล้ว มีแค่บางครั้งที่เราหลุดเผลอพูดไม่ดีจริงๆ แต่ไม่ใช่ทุกครั้งแน่นอน
พอเรารู้ตัวเองแบบนี้ เราก็จะรู้ว่าที่เค้าพูดว่ามามันไม่ใช่ความจริง มันเป็นเพียงอารมณ์ของเค้าที่อยากพูดให้เราเสียใจ แต่เราก็ไม่เสียใจเพราะมันไม่จริง หรือถ้าแม้มันจริงเราก็ไม่ต้องเสียใจ ก็แค่แก้ไขปรับปรุงตัวเอง เพราะไม่มีใครสมบูรณ์แบบมาตั้งแต่เกิดหรอก ทุกคนก็มีข้อที่ไม่ดีทั้งนั้น
มันค่อยๆ เรียนรู้จักที่จะให้อภัยตัวเองเวลาทำพลาดไป ประมาณว่าผิดแล้วเอาใหม่ แก้ใหม่ ทำใหม่ ไม่ได้เกาะยึดกับนิสัยว่านี่คือนิสัยเรา นี่คือตัวเรา มันออกจะคลายๆ ออกจะเปลี่ยนแปลงได้มากขึ้นกว่าแต่ก่อน
แล้วพอรู้จักตัวเองมันก็ทำให้ปล่อยวางได้มากขึ้นเวลามีคนว่าเราหรือไม่ชอบเรา มันทำให้มองเห็นว่าคนทุกคนไม่ได้มีเหตุมีผลเสมอไป บางคนบทจะเกลียดขี้หน้าเราขึ้นมา ต่อให้เราทำดียังไง เค้าก็ไม่ได้มาสนใจ มันทำให้สรุปกับตัวเองได้ง่ายๆ ว่า
“เค้าเกลียดเรา ยังดีกว่าเราเกลียดเค้า
เค้าว่าเรา ยังดีกว่าเราว่าเค้า”
จริงๆ นะ