เมื่อก่อนเคยเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองเป็นพวกของน้อย จนรู้ตัวว่าบ้าสะสมหนังสือกับจานชาม แล้วก็ไม่น่าเชื่อว่าการบ้าของแค่อย่างสองอย่างก็สามารถทำให้บ้านล้นทะลักได้
หนังสือนั้นแน่นอนอยู่แล้ว จะเก็บก็คือจะเก็บ ถ้าไม่ได้ทิ้งเองใครจะมาทิ้งของเราก็ไม่ได้ทั้งนั้น
ส่วนจานชามมันเริ่มมาจากอะไรเล็กน้อยมากๆ คือชอบจานที่ไม่เหมือนกัน รู้สึกว่าจานที่เป็นชุดๆ เหมือนกันหมดนั้นน่าเบื่อ อยากให้จานชามและแก้วทุกใบที่ใช้ในบ้านนั้นไม่เหมือนกันเลย
ยิ่งเราไปเที่ยวที่นู่นที่นี่ก็จะเจอจานลายสวยๆ แก้วมักน่ารักๆ แล้วแทนที่จะสะสมของอย่างอื่นจากการเดินทาง เราก็เริ่มสะสมจานชามแทน บางที่ก็ได้ถ้วยชา บางที่ก็ได้ถ้วยซุปมา แต่ทุกครั้งที่หยิบมาใช้ก็จะจำได้ว่าได้มาจากไหน
เหมือนเป็นของสะสมที่ทำให้เราย้อนระลึกถึงทริปนั้นๆ ที่เราไป หรือคนๆ นั้นที่ให้เรามา
ตอนนี้ในคอลเลคชั่นก็ยังมีไม่มาก เพราะซื้อแค่แบบละใบ และจากหนึ่งที่ก็ซื้อแค่น้อยอย่างมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เอาที่เด็ดจริงๆ จะได้เก็บได้อีกเยอะๆ
ค่อยๆ เก็บสะสมความทรงจำทีละนิด สนุกดีเหมือนกันนะคะ ☘️