สมุดจดงานปี 2020 มาแล้ววว 🌸🌿

ปี 2019 กำลังใกล้จะสิ้นสุดในอีกเดือนนิดๆ และปี 2020 ก็กำลังคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ ปีนี้เป็นปีที่ผ่านไปไวจนรู้สึกใจหาย ยังรู้สึกเหมือนว่าเพิ่งเอาสมุดจดงานของปี 2019 ไปห่อปกที่ศูนย์หนังสือจุฬาฯ มาเมื่อไม่นานนี้เอง

ทุกปีสมุดจดงานของกวางจะเปลี่ยนหน้าตาใหม่ ขึ้นอยู่กับคนที่เราไปจ้างให้วาดรูปหน้าปกให้ บางครั้งเราก็ให้เค้าวาดตามใจเค้าบ้าง บางครั้งเราก็กำกับว่าเราจะเอารูปอะไร ขั้นตอนตามปกติก็จะเริ่มตั้งแต่การไปเดินล่าหาสมุดปฏิทินที่ B2S แล้วก็ส่งไปให้คนวาดรูปกับห่อปก เสร็จแล้วก็เอาไปห่อสติกเกอร์ใสที่ศูนย์หนังสือจุฬาฯ

ทำแบบนี้มาสามปีแล้ว อาจจะดูว่าเป็นเรื่องเสียเวลา แต่ถ้านึกดีๆ ว่างานทุกงานของปีนั้น การวางแผนทุกอย่างและเหตุการณ์ทั้งเล็กใหญ่จะถูกบันทึกไว้อยู่ในสมุดเล่มนี้ทั้งหมด การใส่ใจและให้เวลาในการทำสมุดให้น่าจดก็เป็นเรื่องที่ไม่ได้ใหญ่เกินไปเลย

ยิ่งเราเป็นคนชอบเขียนด้วยแล้ว สมุดดีๆ ปกสวยๆ ก็ทำให้มีกำลังใจอยากจดมากขึ้นด้วย ปีนี้แตกต่างจากปีอื่นเพราะกวางไปถูกใจรูปของศิลปินคนนึงเข้า กะขนาดดูแล้วน่าจะเอามาทำปกสมุดได้แบบพอดีๆ เลยตัดสินใจสั่งรูปปริ้นของเค้ามาจากเนเธอร์แลนด์เพื่อมาทำหน้าปกแทน

นั่งตัดกระดาษเอง ห่อปกเอง ถมสีดำตรงสันสมุดเองอย่างตั้งใจมากเพราะพลาดไม่ได้ 555 เหมือนเป็นงาน DIY เล็กๆ ก่อนนอน แล้วก็ถือโอกาสแปะข้อความเตือนใจตัวเอง

you can.

เธอทำได้

เป็นการให้กำลังใจตัวเองในการทำสิ่งต่างๆ ในปีต่อไป ปีที่ผ่านมาก็เจอเรื่องยากๆ หลายอย่าง มีเครียดมีวิตกกังวลบ้างเป็นระยะๆ เวลาที่เป็นแบบนี้ก็จะชอบไปคุยกับอาจารย์ ท่านก็ให้ข้อคิดคำสอนมาว่า

ทุกอย่างเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปตามวาระของมัน ปัญหาทำให้เราแกร่งขึ้น ทำให้เราฉลาด ทำให้เรามีสติ ทำให้เราควบคุมตัวเองได้ดีขึ้นด้วย ไม่มีปัญหาเราก็ไม่แกร่ง เราเจอตอนนี้ดีกว่าเราไปเจอตอนอายุมาก ปัญหามันก็เหมือนข้อสอบ พอเราทำข้อนี้ผ่านมันก็จะมีข้อที่ยากขึ้น ละเอียดขึ้นมาทดสอบเรา และถ้าไม่มีปัญหาเราก็จะเลื่อนจากสภาวะจุดหนึ่งไปสู่อีกจุดหนึ่งไม่ได้

ที่ขำคือคุยกันว่าแล้วชาติหน้าก็ต้องเจอแบบนี้อีกเหรอ ท่านก็บอกตามสำเนียงเด็กนอกว่า เจอออสิ (จ.จาน นี่ชัดเชียว แซวๆ) ถ้าเราไม่เกิดสิถึงจะไม่เจอปัญหา ทำบุญทุกวันก็บอกโอ้ไม่อยากจะเกิดแล้ว แต่หนทางของนิพพานไม่ใช่จะได้มาง่ายๆ แล้วก็ร่ายธรรมะยาวๆ ไป

คุยกับอาจารย์เสร็จก็จะเบาใจขึ้นนิดนึง เหมือนปลงๆ ว่าชีวิตส่วนหนึ่งก็คือเกิดมาใช้กรรมนะ เราจะใช้อย่างเบิกบานหรือเราจะใช้อย่างทุกข์ตรมก็อยู่ที่เราเลือกเอง แล้วเวลาที่เห็นอาจารย์ก็จะรู้สึกมีกำลังใจเพราะรู้ดีว่าปัญหาท่านหนักและใหญ่กว่าเราเยอะ แต่ท่านก็ใช้ชีวิตอย่างเบิกบานและเป็นประโยชน์ เป็นแรงบันดาลใจดีๆ ให้เราในวันที่ท้อเสมอมา

บอกตัวเองชีวิตเริ่มใหม่ทุกวัน และใช่ค่ะ

เธอทำได้


Comments

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *