ร่างกายเป็นสิ่งละเอียด

ไม่รู้จะแปลไทยให้สวยได้ยังไง แต่ตลกดี ประมาณว่า

“พฤติกรรมการกินของชั้น ขึ้นๆลงๆระหว่างการเป็นนางแบบผู้บ้าคลั่งโยคะ จนถึงเด็กน้อยผู้หิวโหยที่ถูกปล่อยเตลิดในร้านขนม” — ใครคนหนึ่งได้กล่าวไว้ในอินเตอร์เนต

ยอมรับเถิดว่าเรายังไม่พอ อยากกินให้รู้ว่าอยากกิน แล้วจงกินมันเข้าไป จนมันเบื่อและมันเลิกกินไปเอง

เมื่อก่อนเคยไปอยู่ญี่ปุ่นช่วงหนึ่ง เป็นช่วงชีวิตที่สนุกมากเพราะมีเพื่อนร่วมบ้านเป็นชาวต่างชาติหลายคนรวมทั้งคนญี่ปุ่นด้วย เลิกเรียนกลับมาก็ดูทีวี เม้ามอย กินข้าวด้วยกัน ดื่มเบียร์ด้วยกัน เป็นช่วงชีวิตที่เข้าถึงการดื่มเบียร์ที่ไม่ได้มาจากความสนุกแต่มาจากความชอบในการดื่ม บางวันฝนตกๆอยู่คนเดียวก็เปิดเบียร์แกล้มซุปมิโสะ แกล้มนัตโตะไปเรื่อย

จนกลับมาเมืองไทยก็ไม่ชอบดื่มกับใครแต่จะชอบดื่มคนเดียวที่บ้าน เป็นอย่างนี้อยู่ประมาณหนึ่งปี ปริมาณการดื่มก็ค่อยๆลดลงเรื่อยๆ จนวันแม่เมื่อสองปีก่อนอยู่ๆก็รู้สึกว่า ไม่เอาแล้ว ไม่อยากแล้ว แล้วจากนั้นมันก็เลิกไปเอง แบบไม่ได้ตั้งใจด้วยซ้ำ แต่อยู่ๆร่างกายก็บอกว่าไม่ต้องการสิ่งนี้อีกแล้ว มันไม่สร้างคุณค่า(serve purpose)ใดๆ ให้เราอีกต่อไป

กวางเชื่อว่าร่างกายคนเราเป็นสิ่งละเอียด เค้าพยายามจะบอกอะไรเราอยู่ตลอดเวลา แต่เพราะเสียงเค้าละเอียดมาก สัมผัสทั่วไปของเราจึงไม่สามารถได้ยินเสียงเหล่านั้นได้ แต่ถ้าเราฝึกที่จะฟังเสียงร่างกายไปเรื่อยๆเสียงบางอย่างจะค่อยๆดังขึ้น ชัดเจนมากขึ้น จนเรารับรู้ได้เอง และเมื่อวันนั้นมาถึงจงเคารพในสิ่งที่เค้าบอกเรา เพราะมันเป็นสิ่งที่ตรงไปตรงมาที่สุดที่คุณจะเคยได้ยิน

Leave a Comment

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

Scroll to Top
Scroll to Top