เวลาที่เราสอนโยคะมาหลายๆ ปีเข้า สิ่งที่ต้องระวังในการจัดชุดท่าคือไม่ใช่กลัวว่าคลาสจะเบาเกินไป แต่กลับเป็นการระวังไม่ให้คลาสหนักเกินไปต่างหาก
เพราะพอเราเป็นผู้สอนที่ฝึกอยู่ตลอด ร่างกายค่อนข้างแข็งแรงระดับนึง เราก็มักจะลืมความรู้สึกของการเป็นนักเรียนใหม่ไป ทำให้ต้องพยายามคอยนึกถึงสมัยที่เราฝึกแรกๆ เพราะตอนนั้นเราโชคดีมากที่ได้เรียนคลาสพื้นฐานที่หลากหลาย สนุก ไม่ยากเกินไป และไม่เหนื่อยเกินไป
ยิ่งเรามีพื้นฐานมาจากคนไม่เคยออกกำลังกายมาก่อน ใจก็อิดออดอยู่แล้ว จะให้มาสู้กับท่าโยคะแบบตรงไปตรงมา เหนื่อยก็ต้องสู้ๆๆๆ ยอมรับว่าใจมันไม่ไหว ทำไมต้องสู้อะไรขนาดนั้น?
และสมัยนั้นที่เริ่มเรียน ครูของที่สตูทุกคนจะสอนคล้ายๆ กัน คือเก่งในเรื่องการหลอกล่อ ทำคลาสให้สนุก ให้เพลิน มีทั้งแข็งแรงและยืดหยุ่นกำลังดี คือได้เหงื่อให้พอออกกำลังกาย มีความท้าทายประมาณนึง แต่ไม่เค้นร่างกายเกินจนใจรู้สึกต่อต้าน เรียนไปเรียนมาก็เลยลืมนึกถึงท่ายากไปเลย
ก็มันสนุกจะตาย จะให้รีบไปไหนกันเล่า
คราวนี้กวางเลยอยากแบ่งปันความสนุกของคลาสระดับกลางในแบบที่เราเคยได้เรียนมา ซึ่งทุกวันนี้ก็พยายามสอนแบบนั้นที่สตูของตัวเอง ให้เค้าได้สนุกกับโยคะที่มันหลากหลายจนเลิกโฟกัสแต่ท่ายากไปเลยนั่นแหละดีที่สุด #Selfpracticeseries #ทำแล้วรื้อคือสัจธรรม
ปล. ท่าโยคะใครๆ ก็ลอกกันได้ แต่เทคนิคการสอนและคาแรกเตอร์คือสิ่งที่ทำให้เราไม่เหมือนกันนะ
